W Wiśniczu 4 marca 1642 roku urodził się Stanisław Herakliusz Lubomirski (zm. 17 stycznia 1702r.). Był najstarszym synem sławnego Jerzego Lubomirskiego i Konstancji z Ligęzów. Od najmłodszych lat wychowywał się w atmosferze magnackiego dworu dziadka- Stanisława Lubomirskiego. Gruntownie wykształcony, należał obok Wacława Potockiego do najwybitniejszych pisarzy polskich XVII wieku. Talent humanistyczny miał objawiać już jako kilkunastoletni chłopiec. Duże znaczenie dla ukształtowania sylwetki intelektualnej i artystycznej Stanisława Herakliusza Lubomirskiego miała także podróż po Europie odbyta w latach 1660-1662. Zajmował szereg ważnych funkcji politycznych. Był m.in. marszałkiem Sejmu Zwyczajnego w Warszawie w 1670 roku, starostą spiskim, marszałkiem nadwornym koronnym w latach 1673-1676, marszałkiem wielkim koronnym w latach 1676-1702. Stanisław Herakliusz Lubomirski był także mecenasem sztuki i fundatorem licznych budowli. W latach 1676- 1679 wybudował letnią rezydencję w Puławach, od 1683 roku był właścicielem Czerniakowa, gdzie w 1691 roku ufundował klasztor i kościół bernardyński, zajmował się także odbudową zamku w Łańcucie po pożarze w 1688 roku. Pracował dla niego m.in. słynny architekt Tylman z Gameren. Stanisław Herakliusz był również właścicielem Ujazdowa, za jego czasów zbudowano Łaźnię, rozbudowaną w latach 1772-1793 przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego na klasycystyczny Pałac na Wyspie.
