LEKSANDROWA to cicha i spokojna wieś położona w centralnej części gminy, na granicy z Nowym Wiśniczem. Na terenie miejscowości znajduje się kompleks leśny Bukowiec, tworzący malowniczy rezerwat przyrody, grupą skał piaskowych, wśród, których na szczególną uwagę zasługuje „kamień grzyb”.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1364 roku, nosiła ona wtedy nazwę „Leksandrowice”. W 1593 roku Stanisław Lubomirski z rąk Stanisława Barzego wojewody krakowskiego nabył Wiśnicz za 85 000 złp, a wraz z nim szereg osad i wsi wchodzących w kompleks dóbr zamku wiśnickiego. Dobra wiśnickie Lubomirskich zajmowały ok. 1/4 część obszaru dawnej Ziemi Bocheńskiej z okresu przedrozbiorowego. Pośród zakupionych przez Hetmana Lubomirskiego wsi znalazły się m.in.: Kobyle, Olchawa, Połom, Łomna, Wiśnicz Mały i Wielki oraz Leksandrowa.
W latach 1621-1635 Lubomirski wybudował na terenie Laksandrowej klasztor i kościół Chrystusa Zbawiciela , który w 1788 roku został przez austriackie władze Galicji zamieniony na więzienie. Od tego czasu w sposób nieprzerwany budynki klasztorne pełnią funkcję Zakładu Karnego.
Przy drodze od Wiśnicza w kierunku Bukowca, na stoku po lewej stronie, stał dwór, którego ruiny można było zobaczyć jeszcze około 20 lat temu. Widnieje on na katastrze z 1847 roku, opisany jako Leksandrower hof. Przed budynkiem znajdowała się gorzelnia oraz piękny park.
Na początku XX wieku w Leksandrowej mieszkał i działał fotografik Czesław Wyrwa. Wiele z wykonanych przez niego fotografii jest dziś niezwykle cennym dokumentem historii ziemi wiśnickiej, część z nich można zobaczyć w Muzeum Ziemi Wiśnickiej.
W 1989 roku przeprowadzona została gazyfikacja wsi. W latach 50-tych XX w. na terenie wsi działał tartak zarządzany przez Spółdzielnię Usług Różnych. Jego kierownikiem był pan Ruciński, który wykupił go na własność w latach 90-tych.
Na terenie wsi funkcjonuje odkryta pływalnia.
Na początku XX wieku w Leksandrowej mieszkał i działał fotografik Czesław Wyrwa. Wiele z wykonanych przez niego fotografii jest dziś niezwykle cennym dokumentem historii ziemi wiśnickiej, część z nich można zobaczyć w Muzeum Ziemi Wiśnickiej.
W 1989 roku przeprowadzona została gazyfikacja wsi. W latach 50-tych XX w. na terenie wsi działał tartak zarządzany przez Spółdzielnię Usług Różnych. Jego kierownikiem był pan Ruciński, który wykupił go na własność w latach 90-tych.
Na terenie wsi funkcjonuje odkryta pływalnia.
Leksandrowa to wioska rozrzucona i podzielona na przysiółki: Głuszko, Środek, Zagrody, Stara Wieś.
