11 sierpnia 1647 r. miało miejsce poświęcenie kościoła parafialnego pod wezwaniem Wniebowzięcia N. M. P. w Nowym Wiśniczu.
Początek historii parafii w Nowym Wiśniczu związany jest z rodem Lubomirskich. To Stanisław Lubomirski, założyciel miasta, ufundował wiśnicką świątynię. Parafia w Nowym Wiśniczu została wydzielona przez biskupa Marcina Szyszkowskiego 6 maja 1620 roku z parafii w Starym Wiśniczu. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP konsekrował 11 sierpnia 1647 r. ks. bp Wojciech Lipnicki.
Jest budowlą murowaną z kamienia, jednonawową, prostokątną, z zakończonym półkolisto prezbiterium otoczonym obejściem, w którym mieści się przedsionek, zakrystia i dawny skarbczyk. Od strony północnej posiada przybudówkę z połowy XVIII wieku. Na elewacji frontowej, po bokach głównego wejścia znajdują się w niszach figury świętych Piotra i Pawła.
Wnętrze kościoła sklepione jest kolebkowo. W bogato złoconym ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Lewy ołtarz boczny został poświęcony Najświętszej Maryi Pannie, a prawy — Sercu Pana Jezusa. Prezbiterium od nawy dzieli tęcza z Krzyżem podtrzymywanym przez putta. Organy i chór muzyczny na szerokiej arkadzie z wysuniętymi skrzydłami połączony jest z konfesjonałami.
Wyposażenie kościoła – ołtarz główny, ołtarze boczne, sedillia w prezbiterium oraz Ukrzyżowanie w tęczy pochodzą z 3 ćwierćwiecza XVII w. Kościół rozbudowano w XVIII w. W 1863 r. spłonęły dachy świątyni, w 1867 r. kościół odnowiono. Na uwagę zasługują także: częściowo drewniana, a częściowo mosiężna chrzcielnica z XVII w., zgodnie z nowymi przepisami liturgicznymi przeniesiona spod chóru obok prezbiterium, XVII-wieczne tabernakulum, witraże zaprojektowane przez Zygmunta Glogera a w 2005 roku uzupełnione w pozostałych oknach przez prof. Czesława Dźwigają, marmurowe epitafia: księdza Adama Sztametha z Nadrenii zm. 1679 r. Jana Knorowicza zm. 1710 r. oraz wykonane w brązie przez prof. Czesława Dźwigaja: ks. Józefa Białki, ks. Mariana Janiszewskiego. Również dziełem profesora jest wykonana z brązu, bogato rzeźbiona podstawa pod paschał. Na uwagę zasługują również obrazy: Ścięcie św. Jana Chrzciciela z XVII w., św. Józef w bocznym ołtarzu z XVII w., obraz pochodzący ze zniszczonego kościoła karmelitów bosych, św. Sebastian z XVII w. oraz stacje drogi krzyżowej.
Obok kościoła znajduje się zabytkowa plebania fundacji Lubomirskich z XVII w., z wieżą, która niegdyś pełniła funkcję dzwonnicy.
