Stanisław Fischer urodził się 27 stycznia 1879 r. w Wieliczce. Uczęszczał do Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, tam zdał maturę, a następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po ukończeniu studiów polonistycznych, poświęcił się pracy pedagogicznej. Najpierw pracował w gimnazjum w Wadowicach, a następnie w Cieszynie. W 1909 roku rozpoczął pracę w bocheńskim gimnazjum, gdzie uczył m. in. języka polskiego, łaciny, propedeutyki, filozofii, logiki, historii i psychologii. Oprócz pracy pedagogicznej prowadził badania naukowe nad dziejami Bochni i regionu. To właśnie jemu zawdzięczamy znakomite opracowania historyczne, m.in. „Wiśnicz Nowy, jego przeszłość, zabytki i stan dzisiejszy”, „Kazimierz Wielki i jego stosunek do Bochni i Bocheńszczyzny”, „Wygnanie Żydów z Bochni”, „Dzieje bocheńskiej żupy solnej”. Jego wielką pasją było kolekcjonerstwo. Przez dziesiątki lat zbierał różne pamiątki historyczne, obrazy, rzeźby, starodruki, rękopisy, mapy, pergaminowe dokumenty staropolskie, dawne księgi żupne, pamiątki cechowe, militaria oraz zabytki archeologiczne. W 1959 roku utworzył w Bochni Muzeum Ziemi Bocheńskiej, do którego przekazał całą swoją kolekcję. Dzięki jego staraniom w 1947 roku powstało w Nowym Wiśniczu Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych, w którym przez lata wykładał historie sztuki. Zmarł 27 kwietnia 1967 roku w Bochni. Pośmiertnie odznaczono go medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” przyznawanym przez Instytut Pamięci Narodowej Yad Vashem. Wyróżnienie to nadawane jest osobom, które w latach okupacji niemieckiej niosły pomoc Żydom, narażając życie własne i bliskich. O włączenie Stanisława Fischera do grona zasłużonych wnioskował Uszer Weinfeld, pochodzący z Bochni emerytowany profesor medycyny na Uniwersytecie w Göteborgu, serdeczny przyjaciele Fischera, któremu to podczas wojny profesor Stanisław udzielił pomocy.
(K.K)
