23 kwietnia 1783 roku na mocy rozporządzenia cesarskiego gubernatora Galicji zamknięto klasztor Karmelitów Bosych w Wiśniczu. Wcześniej wywieziono skarbiec, a dobra ziemskie przejęto na tzw. Fundusz religijny. Zakonnicy z Wiśnicza przenosząc się do Lwowa wywieźli jedynie bibliotekę i archiwum.
O likwidacji klasztoru przesądziło zachowanie przeora Szymona Niesiołowskiego, który okrutnymi karami i złym traktowaniem kleryka Zbyszewskiego doprowadził do jego śmierci. Mimo, że sąd uznał przeora za winnego i skazał go na więzienie, to dla cesarza Józefa II był wystarczający powód do zamknięcia wiśnickiego klasztoru. Skarbiec wywieziony został do Wiednia, a w pozostałych po klasztorze budynkach utworzono sąd i więzienie. Kościół klasztorny przemieniono natomiast na kaplicę więzienną.
W XIX wieku w powstałym tu więzieniu zatrzymywano nie tylko zbrodniarzy, ale również członków tajnych organizacji niepodległościowych oraz uczestników powstań narodowych. W czasach okupacji hitlerowskiej mieścił się tu niemiecki obóz koncentracyjny, który nadzorowany był przez dowództwo SS. Do momentu uruchomienia obozu w Auschwitz, w murach dawnego klasztoru w Nowym Wiśniczu więziono i mordowano wielu przedstawicieli inteligencji polskiej.
Więcej informacji po linkiem: https://archivecarmel.pl/wisnicz/
fot.: Więzienie karne w dawnym klasztorze karmelitów bosych pw. Chrystusa Zbawiciela w Wiśniczu w 1926 r. (Fot. Nar. Arch. Cyfr.)