Już 13 lat mija od czasu, gdy utworzono Województwo Małopolskie.1 stycznia 1999 roku na mapie Polski pojawiło się 16 województw, w tym Województwo Małopolskie, które pomimo pewnego okrojenia pod względem terytorialnym, swym położeniem zajmuje obszar dawnego województwa krakowskiego, a co za tym idzie jest spadkobiercą jego historii i tradycji.
Zewnętrznym znakiem jedności wszystkich ziem regionu, której źródłem jest między innymi podobieństwo historyczne i kulturowe, przywiązanie do tradycji oraz związki gospodarcze, stały się flaga i herb województwa. 24 maja 1999 roku Sejmik Województwa Małopolskiego podjął uchwałę o ustanowieniu obu tych symboli.
Herb Województwa Małopolskiego nawiązuje do historycznego herbu staropolskiego województwa krakowskiego powstałego za czasów panowania Kazimierza Wielkiego w XIV wieku. Herb ten przedstawiał orła białego w koronie i był identyczny z herbem króla i Królestwa Polskiego. Województwo krakowskie posiadało więc znak herbowy o najwyższej treści symbolicznej, co w średniowieczu oznaczało jego pierwszą pozycję wśród pozostałych ziem Królestwa. Herbem obecnego województwa małopolskiego jest ukoronowany orzeł biały na czerwonym tle, ze złotą przepaską na skrzydłach zakończoną trójliściem, o złotym dziobie, języku i szponach.
Tak jak herb województwa przypomina godło Polski, również flaga Małopolski zbliżona jest swym wyglądem do flagi narodowej. To również wynika z historii Małopolski. Jak pisał Jan Długosz Małopolska to “matka, stolica i głowa wszystkich ziem Królestwa Polskiego”. Obecna flaga Województwa Małopolskiego to dwa pasy równej grubości: dolny czerwony i górny biały, podzielone cieńszym pasem w kolorze złota. Podobnie jak we fladze narodowej barwy małopolskiego sztandaru odpowiadają kolorom herbu: czerwonemu (tarcza stanowiąca tło), białemu (figura białego orła), a złoty pas to kolor korony wieńczącej głowę orła.
Eksponowanie symboli narodowych podczas oficjalnych uroczystości, podkreśla rzeczywistą wspólnotę mieszkańców Małopolski a także inspiruje do głębszego zainteresowania się własny regionem, jego przeszłością i teraźniejszością.
(K.K.)