Akcji toczącej się w dworze szlacheckim towarzyszy piękna osiemnastowieczna polska muzyka. Historia ukazuje ówczesną obyczajowość, opowiada o młodym szlachcicu Michale Pakule, który ulega wypadkowi podczas podróży. Opiekę nad chorym roztacza szlachcianka Zuzia z pobliskiego majątku. Jednak młodzieniec nie chce się ujawnić i przedstawia się imieniem Stanisław. Tymczasem Amor sprawia ze młodzi zakochują się w sobie. Ojciec Zuzi – pan Serwacy Łagoda oświadcza, że z tej miłości nic nie będzie, bo gdy Zuzia była jeszcze dzieckiem dał “verbum nobile” (szlacheckie słowo honoru) swemu przyjacielowi – Marcinowi Pakule, że córka zostanie żoną jego syna. Podczas gdy młodzi rozpaczają – rozzłoszczony Serwacy daje kolejne “verbum nobile”, że Zuzia nigdy nie wyjdzie za Stanisława. Po wielu perypetiach okazuje się szczęśliwie, iż to właśnie Stanisław jest synem Marcina Pakuły. Nawet drugie słowo szlachcica nie może mieć mocy. Przemyślna Zuzia tłumaczy bowiem, że dotyczyło Stanisława, a nie Michała.